relaxed

Dinsdag 27 mei 2008 Lovina
Hallo allemaal,
Hier weer, waarschijnlijk het laatste bericht van mij uit Indonesië, Bali. Van Siets (die Nederlandse vrouw die ik in Yogja ontmoet heb) had ik een adresje in Lovina gekregen waar ze werkelijk goddelijk koken, en 3 minuten lopen vanaf het strand. Achter in de tuin hebben ze ook een 3-tal huisjes staan, waar je voor een habbekrats kan logeren (Rp. 10.000 (7 euro), koud water, Rp.15.000 (11 euro) 2 kamers en warm water) en een heel huiselijk sfeertje, en stil en pikkedonker. Waroeng Barclona geheten. Daar zit ik nu. Een van de neefjes ligt hier ziek te bed, typhus, en iedere dag komt er wel familie of vrienden op visite, zondag waren er ongeveer 10 mensen op bezoek, van een oude oma tot een kindje van 1, het was een gekakel van jewelste, heel leuk om dat vanachter m’n laptopje te bestuderen. Af en toe kwamen ze naar me toe met iets lekkers, wat ik ook moest proberen. Het “pienter, bahasa indonesia” was niet van de lucht. Ook het offeren is hier op Bali in het dagelijkse leven verweven. Overal vind je offertjes op de stoep, op een muurtje, aan de rand van de zee. Ze doen het vol overgave en respect , ze verkleden zich er speciaal voor in sarong en kabaya. Overal ruikt het lekker zoetig naar wierook die ze ervoor gebruiken.
Iedere ochtend om half zeven maak ik een lange wandeling langs het strand, en daarna lekker zwemmen in een soepzee, daarna ontbijt, een beetje foto’s organiseren, kletsen, lezen laten masseren en naar het zwembad in het naastgelegen hotel. Zo kom ik de dag wel door! Heel relaxed. Ik hoef niet op stap, want voor de deur gebeurt van alles. Vrijdag dansen en gamelan op het strand, gister werd ik geroepen door Kasseh (het dienstertje hier) want er kwam en optocht voor een crematie langs. Er werd iemand op het strand gecremeerd. Een heel locaal en mooi gebeuren.
Het is heel grappig op mijn dagelijkse wandeling kom ik ook langs – of liever gezegd door – de kampong die pal aan het strand ligt. Er achter ligt een groot hotel, met 2 zwembaden, ligstoelen, bungalows etc. Het contrast kan niet groter zijn,maar ik vind het wel geweldig dat die kampong gewoon in stand blijft, en niet allang weggekocht is door dat hotel. Uit alles blijkt dat er een enorm onderling respect is. Het strand is verdeeld in sectoren, waar verkocht mag worden. Als je hier voor het eerst op het strand komt, komen ze als horzels op je af om wat te verkopen, maar als je vriendelijk doch beleefd zegt dat je niks wilt kopen, en zeker ook nog in het Indonesisch, laten ze je verder met rust. De volgende dag wordt je verwelkomd als een oude bekende. Als ze wat (aan iemand anders) verkopen, wordt de opbrengst gedeeld.

Ik had gistermiddag m’n mobieltje laten liggen in het internetcafé, en kwam er net pas achter, dus ik op een holletje er naar toe, en gelukkig het lag er! Dus ook hier eerlijke mensen.
Nou lieve mensen, tot in Holland, sampai jumpa lagi!
Joyce