cultuur en natuur
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg joyce
05 Mei 2008 | Indonesië, Batavia
4 mei 2008
Lieve allemaal,
Deze week stond in het teken van cultuur, natuur en uitstapjes. De school doet veel aan cultuur, en als je langer dan 2 weken naar school gaat, heb je elke week een uitstapje. Maandag ben ik naar Imogiri geweest, daar zijn de graftombes van de sultans. Het is een heel groot complex boven op een heuvel, zodat ze er lekker koel bij liggen (grapje). Om in de ruimte waar de graftombes staan moet je in traditionele Javaanse hofkleding gekleed gaan (kan je huren) en op blote voeten. Die trappen er naar toe waren bloedheet, ik verbrandde mijn voetzolen bijna. Maar wel heel indrukwekkend. Één van de ruimtes moest je kruip door sluip door in, en het was heel donker, er brandden een paar kaarsjes, en er zitten constant mensen bij als een soort wake. Ook is het gewoonte dat je bij elk graf wat geld legt, waar dat heen gaat??? Waarschijnlijk voor onderhoud.
Dinsdag heb ik (getracht) te batikken. Om het goed en netjes te doen is nog hartstikke moeilijk. Die was die je er op moet doen is bloedheet, dus je moet uitkijken dat je er niet mee morst op je huid. Daarna moet je het inkleuren, dat is ook nog een heel gedoe, want het loopt hartstikke uit.
Donderdag was hier ook een vrije dag (Hemelvaartsdag), zou je niet zeggen hè voor een islamitisch land, maar ze vieren hier alles wat los en vast zit, hindu-, budha-, christelijke-, en muslimfeestdagen. Zo’n vrije dag noemen ze een hari merah (rode dag) omdat de vrije dagen rood aangegeven staan op de kalender. ’s Ochtends ben ik naar een zilver cursus (jogja-zilver) geweest. Ik moest een ring maken, maar ik bakte er geen hout van, ik gaf het maar de schuld aan mijn linkshandigheid. Ik dacht dat ik aardig kon priegelen, maar dit leek nergens naar. Uiteindelijk heeft de leraar maar een ring voor me gemaakt. Daarna ben ik met Sartika achter op de brommer naar Parangtritis gegaan, de zee. Het was een vrije dag dus het was hartstikke druk en leuk om te zien hoe de plaatselijke bevolking, zich op het strand vermaakte. O.a. door geheel gekleed de zee in te gaan. Echt zwemmen mocht niet, dat is daar te gevaarlijk, maar pootjebaden mag wel. Ik deed dat ook, en prompt kwam er een grote golf die ik niet zag, en ik was tot m’n nek toe nat, ik pas me al aardig aan niet? En er rijden dokar’s (een 2-wielig wagentje, met een paardje ervoor) heen en weer, daar werd ook gretig gebruik van gemaakt.
Op het strand staan allemaal eetstalletjes, en we hebben heerlijk gegeten.
Gister, zaterdag, ben ik achter op de brommer met Sartika naar Kaliurang gegaan, dat ligt op 900 meter hoogte, 24 km ten noorden van Jogja, aan de voet van de Merapi (vulkaan). Onderweg begon het gigantisch te regenen, maar niemand trekt zich daar iets van aan, ze stoppen, toveren een poncho uit de zitting van de brommer, slaan hem om en rijden door, wij dus ook. We kwamen als 2 verzopen katten in het homestay aan, heel basic, geen lakens, wel een deken(tje), en eigenlijk ook geen handdoek. Maar sarongs zijn overal goed voor. ’s Avonds werd het weer droog en we hebben heel gezellig in een warong gegeten. Daar kwamen een stuk of 12 studenten uit Jogja, en daar raakten we mee aan de praat.
De volgende dag zijn we om 03.15 uur !! opgestaan, om een trekking van 5 uur te maken, een eind de berg op, met mooi uitzicht op de Merapi. De gids vertelde een heel verhaal over de sultan, de Merapi en de Queen of the Southsea. Het Javaanse geloof (of in ieder geval van Jogjakarta) is heel erg verweven met het Hindu geloof. Aan de Merapi en de Queen of the Southsea (op het strand Parangtritis) worden vandaag de dag nog steeds jaarlijks offers gebracht. De mensen in Jogja maken zich heel erg zorgen, want de tegenwoordige sultan heeft geen zonen, alleen maar 5 dochters, en is al in de 50, en hij heeft maar één vrouw, dus er is geen opvolger. De sultan van Solo heeft 5 vrouwen en tig zonen, maar de arme man is plotseling overleden, zonder dat hij een troonopvolger heeft aangewezen, dus nu vechten al die zonen om de troonopvolging.
We waren om 9 uur in het homestay terug, lekker gemandied (gebaad met koud water), ontbeten en ik heb nog even een tukje gedaan. Daarna zijn we naar het museum geweest, een heel mooi gebouw met heel veel traditionele batik, schilderijen en foto’s van de sultans. Het sultanaat van Jogja en Solo waren vroeger één: het sultanaat van Mataram. Ook hier weer veel verhalen over de sultan en zijn (symbolische) huwelijk met de Queen of the Southsea.
Na het museum zijn we langs een kindertehuis voor kansarme kinderen uit Jakarta gegaan. (www.aulia-kids.org, www.stichtinglestari.nl) Dat tehuis “aulia” draait geheel op vrijwilligers. Ze laten de kinderen naar school gaan en een vak leren zodat ze een eigen toekomst kunnen opbouwen.
Ook op de terugweg regende het, maar dat kon ons niet deren, want we hebben een heerlijk weekend gehad.
Jullie zien, ik verveel me hier nog steeds geen moment, ik kom zelfs amper aan huiswerk maken toe. Met al dat gebrommer, pas ik me ook aardig aan, want je ziet hier veel - met name meisjes en vrouwen - met een brandwond op hun been, die heb ik nu ook. Sartika zei dat ik er tandpasta op moest smeren, dat helpt heel erg goed!
Dit was het weer voor nu, iedereen die mij een mailtje of een reactie gestuurd heeft, hartstikke bedankt, ik vind het erg leuk om ook bericht terug te krijgen!
Tot de volgende keer, Sampa jumpa lagi, Salam Joyce
Lieve allemaal,
Deze week stond in het teken van cultuur, natuur en uitstapjes. De school doet veel aan cultuur, en als je langer dan 2 weken naar school gaat, heb je elke week een uitstapje. Maandag ben ik naar Imogiri geweest, daar zijn de graftombes van de sultans. Het is een heel groot complex boven op een heuvel, zodat ze er lekker koel bij liggen (grapje). Om in de ruimte waar de graftombes staan moet je in traditionele Javaanse hofkleding gekleed gaan (kan je huren) en op blote voeten. Die trappen er naar toe waren bloedheet, ik verbrandde mijn voetzolen bijna. Maar wel heel indrukwekkend. Één van de ruimtes moest je kruip door sluip door in, en het was heel donker, er brandden een paar kaarsjes, en er zitten constant mensen bij als een soort wake. Ook is het gewoonte dat je bij elk graf wat geld legt, waar dat heen gaat??? Waarschijnlijk voor onderhoud.
Dinsdag heb ik (getracht) te batikken. Om het goed en netjes te doen is nog hartstikke moeilijk. Die was die je er op moet doen is bloedheet, dus je moet uitkijken dat je er niet mee morst op je huid. Daarna moet je het inkleuren, dat is ook nog een heel gedoe, want het loopt hartstikke uit.
Donderdag was hier ook een vrije dag (Hemelvaartsdag), zou je niet zeggen hè voor een islamitisch land, maar ze vieren hier alles wat los en vast zit, hindu-, budha-, christelijke-, en muslimfeestdagen. Zo’n vrije dag noemen ze een hari merah (rode dag) omdat de vrije dagen rood aangegeven staan op de kalender. ’s Ochtends ben ik naar een zilver cursus (jogja-zilver) geweest. Ik moest een ring maken, maar ik bakte er geen hout van, ik gaf het maar de schuld aan mijn linkshandigheid. Ik dacht dat ik aardig kon priegelen, maar dit leek nergens naar. Uiteindelijk heeft de leraar maar een ring voor me gemaakt. Daarna ben ik met Sartika achter op de brommer naar Parangtritis gegaan, de zee. Het was een vrije dag dus het was hartstikke druk en leuk om te zien hoe de plaatselijke bevolking, zich op het strand vermaakte. O.a. door geheel gekleed de zee in te gaan. Echt zwemmen mocht niet, dat is daar te gevaarlijk, maar pootjebaden mag wel. Ik deed dat ook, en prompt kwam er een grote golf die ik niet zag, en ik was tot m’n nek toe nat, ik pas me al aardig aan niet? En er rijden dokar’s (een 2-wielig wagentje, met een paardje ervoor) heen en weer, daar werd ook gretig gebruik van gemaakt.
Op het strand staan allemaal eetstalletjes, en we hebben heerlijk gegeten.
Gister, zaterdag, ben ik achter op de brommer met Sartika naar Kaliurang gegaan, dat ligt op 900 meter hoogte, 24 km ten noorden van Jogja, aan de voet van de Merapi (vulkaan). Onderweg begon het gigantisch te regenen, maar niemand trekt zich daar iets van aan, ze stoppen, toveren een poncho uit de zitting van de brommer, slaan hem om en rijden door, wij dus ook. We kwamen als 2 verzopen katten in het homestay aan, heel basic, geen lakens, wel een deken(tje), en eigenlijk ook geen handdoek. Maar sarongs zijn overal goed voor. ’s Avonds werd het weer droog en we hebben heel gezellig in een warong gegeten. Daar kwamen een stuk of 12 studenten uit Jogja, en daar raakten we mee aan de praat.
De volgende dag zijn we om 03.15 uur !! opgestaan, om een trekking van 5 uur te maken, een eind de berg op, met mooi uitzicht op de Merapi. De gids vertelde een heel verhaal over de sultan, de Merapi en de Queen of the Southsea. Het Javaanse geloof (of in ieder geval van Jogjakarta) is heel erg verweven met het Hindu geloof. Aan de Merapi en de Queen of the Southsea (op het strand Parangtritis) worden vandaag de dag nog steeds jaarlijks offers gebracht. De mensen in Jogja maken zich heel erg zorgen, want de tegenwoordige sultan heeft geen zonen, alleen maar 5 dochters, en is al in de 50, en hij heeft maar één vrouw, dus er is geen opvolger. De sultan van Solo heeft 5 vrouwen en tig zonen, maar de arme man is plotseling overleden, zonder dat hij een troonopvolger heeft aangewezen, dus nu vechten al die zonen om de troonopvolging.
We waren om 9 uur in het homestay terug, lekker gemandied (gebaad met koud water), ontbeten en ik heb nog even een tukje gedaan. Daarna zijn we naar het museum geweest, een heel mooi gebouw met heel veel traditionele batik, schilderijen en foto’s van de sultans. Het sultanaat van Jogja en Solo waren vroeger één: het sultanaat van Mataram. Ook hier weer veel verhalen over de sultan en zijn (symbolische) huwelijk met de Queen of the Southsea.
Na het museum zijn we langs een kindertehuis voor kansarme kinderen uit Jakarta gegaan. (www.aulia-kids.org, www.stichtinglestari.nl) Dat tehuis “aulia” draait geheel op vrijwilligers. Ze laten de kinderen naar school gaan en een vak leren zodat ze een eigen toekomst kunnen opbouwen.
Ook op de terugweg regende het, maar dat kon ons niet deren, want we hebben een heerlijk weekend gehad.
Jullie zien, ik verveel me hier nog steeds geen moment, ik kom zelfs amper aan huiswerk maken toe. Met al dat gebrommer, pas ik me ook aardig aan, want je ziet hier veel - met name meisjes en vrouwen - met een brandwond op hun been, die heb ik nu ook. Sartika zei dat ik er tandpasta op moest smeren, dat helpt heel erg goed!
Dit was het weer voor nu, iedereen die mij een mailtje of een reactie gestuurd heeft, hartstikke bedankt, ik vind het erg leuk om ook bericht terug te krijgen!
Tot de volgende keer, Sampa jumpa lagi, Salam Joyce
-
06 Mei 2008 - 08:07
Gerard:
Jij in javaanse hofkleding .. dan ben je inenen een 'voornaam' iemand. Je loopt, je voelt, je bent anders. Mooi om in die wereld mee te bewegen. Met behoud van eigen binnenpretjes !
Leuk die term 'hari merah', heb ik genoteerd.
Ja, al die feestdagen. Dat vond ik zo apart: in één familie, in één buurt, in één land zoveel godsdiensten. Ik vroeg eens aan een priester op Java (met 4 godsdiensten in zijn familie): kunnen jullie dan allemaal met elkaar omgaan ?
Voor mij was het een vraag; voor hem de gewoonste zaak van de wereld.
Joyce, jij op die brommerd achterop ..
je kunt zo in een roadmovie ... sampai !
-
06 Mei 2008 - 08:11
Liesbeth:
Het werkt verslavend al je berichten, je zou er zo ook naar toe willen! Een reis van je leven met al die mooie en dierbare momenten. Je foto's zijn ook prachtig, geven een goed beeld van al je belevenissen en de natuur met de ontzettend aardige en vriendelijke mensen. Joyce, geniet ze. -
06 Mei 2008 - 13:02
Lyda :
Hoi Joyce,
Wat een mooie foto jij met het javaanskostuum aan.Je ziet eruit alsof je gewoon bent dit soort kleding te dragen.Het staat je heel vrouwelijk.
Zo te lezen valt er veel te zien, te ontdekken en te genieten!
Nog een fijne tijd, Lyda
-
06 Mei 2008 - 14:58
Gon:
hallo Joyce,
leuke berichten en mooie plaatjes.Het leven is daar wel goed, zo te horen en te zien. En aan lekker eten ook geen gebrek. Je geniet er zichtbaar van.groet gon en familie -
06 Mei 2008 - 18:08
Gina:
Hallo Joyce,
Theo was bij ons vorige week,ik heb de boodschap verkeerd begrepen dat gebeurd soms.
Fijn dat je gereageerd heb,bedankt.
Met interesse je verhalen gelezen,je verveelt je niet.Je ziet veel en maakt boeiende dingen mee.
Prachtige foto`s van de bevolking en de sprekende koppies van de kinderen.
Het voorjaar is gekomen en de terrassen vol mensen en toeristen.
De natuur op z``n mooist.
Met Richard en Lex naar Zürich geweest en met groeten voor allen, ook voor jou teruggekeerd.
Geniet van deze boeiende mensen en hun cultuur.
Sukses met het leren van hun taal.Zo heel anders dan de onze.
Liefs en groeten vanuit de Rijpstraat van ons allen.
Gina. -
08 Mei 2008 - 12:41
Ans:
Lieve Joyce,
Mooie batik kleding heb je aan op de foto.
Leuk dat je probeerde te batikken, maar zoals ik lees viel dat nog helemaal niet mee. En ook niet om zelf een zilveren ring te maken, en dat vind ik nou net iets voor jou om dat te kunnen. In ieder geval weer ervaringen rijker moet je maar denken.
Wat een sportiviteit om midden in de nacht op te staan om een bergwandeling te maken.
Jij doet en ondervindt heel veel, geweldig. Het is maar goed dat alles op schrift staat, je zou het beslist niet allemaal onthouden.
Op 5 mei was ik uitgenodigd op een gouden bruiloft van buren/vrienden. Het was een geweldig feest met entertainment en een schitterend en heerlijk buffet.
Dacht geen mensen daar te kennen, maar dat viel mee, verschillende bekenden van de Zonnebloem en bridgeclubs. Al met al, genoten.
Zonnige en warme groetjes (jij hebt voor het eerst verschillende regenbuien gehad, koelt het dan ook af?) en veel liefs van Ans -
08 Mei 2008 - 20:23
Machteld:
Eindelijk weer eens tijd genomen om al jouw verhalen en belevenissen te lezen. Je maakt zoveel mee,dat ik er echt voor moet gaan zitten om alles te lezen,maar vooral om alles mee te beleven. Heerlijk moet dat zijn om het land van je jeugd zo binnen te dringen,nu niet als toerist ,maar meer als ex bewoner met eigen herinneringen. Het zal niet makkelijk zijn om straks dit ook weer achter te moeten laten. Gelukkig voor jou duurt dat nog enige tijd en ga je eerst nog naar het fraaie Bali,om bij te komen van alle ontdekkingen.
Geniet ervan.
Liefs,ook van Ton -
09 Mei 2008 - 11:23
Gedy:
hoi joyce, ik vind het zo heerlijk om je verhalen te lezen en de fotoos erbij te zien! Ik krijg er een soort heimweegevoel van; waar dat nou vandaan komt?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
