bahasa indonesia

Hallo lieve mensen,
Weer een levensteken van mij. Vandaag m'n tweede dag bahasa indonesia. Het is heel intensief, want het is een één op één les. steeds 2 uur achter elkaar, iedere 2 uur heb ik een andere leraar(es). Met ieder zijn of haar eigen accent en interesses. De andere cursisten ontmoet ik wel tijdens de pauze van een half uur. Er zijn 3 franse studenten, die nauwelijks engels spreken. Zij gaan een sociaal/economisch onderzoek doen in midden Sumatra. Zij hebben 2 weken lang 6 uur les per dag. Dan is er een Zweed, die een indonesische vrouw heeft. Haar familie spreekt geen woord engels, dus hij voelt zich daar heel ongemakkelijk. De eerste dag had niemand contact met hem, want tijdens de pauze zat ie constant achter z'n laptopje. Vandaag was de electriciteit uitgevallen (de hele ochtend, niemand die er zich druk om maakt), dus hij moest wel converseren. Er is een engelse jongen, die als kind 2 jaar in Jakarta gewoond heeft, tijdens z'n studie in Engeland als keuzevak Indonesisch had, en nu beter de taal wil leren, hij heeft een enkele reis ticket. Een ander engels meisje dat 9 jaar geleden naar Indonesie is gereisd, en op slag verliefd werd op het land; ze gaat in September haar master Indonesisch in Leiden doen. Dan nog 2 japanners. En gister zag ik een Nederlandse jongen, maar die is denk ik afgehaakt. Vandaag had ik een leraar, en hij vroeg me waarom de vlag van nederland rood wit blauw is en de kleur van sport (voetbal, schaatsen) oranje is. (de les ging over kleuren) Ga er maar aanstaan in het indonesisch. Verder vroeg een lerares mij over Rita Verdonk en What's his name..... Geert Wilders. Ze had het ook nog over Balkenende. Of ze er zich in verdiept had omdat ze wist dat ze in Nederlandse in de les zou krijgen, of dat ze echt geinteresseerd is, weet ik niet. Dus het is in ieder geval niet zomaar praten over ditjes en datjes. De methode is erg goed, want het is constant in het indonesisch praten. Ben ik net ingespannen met een lesje bezig (schriftelijk) vraagt hij opeens iets over de vlag of de koningin. Dus je moet ook nog schakelen.
Gisteravond zat ik in de lobby van het hotel achter m'n laptopje, zat er een hele groep indonesische mannen uit Riouw, die waren hier voor business of zoiets. Ze zaten me met grote ogen aan te kijken, en ze kwamen één voor één achter me staan om te zien wat ik aan het doen was. Ze waren zeer geinteresseerd, hoe ik heette, waar ik vandaan kwam etc. Toen belde Theo via skype, je had ze moeten zien kijken... alsof ze vuur zagen branden, schitterend.
Morgen ga ik verhuizen naar een homestay, meer in de buurt van de toeristen en het centrum van de stad. Ik voel me hier niet echt senang. Alleen maar indonesische mensen of groepen. Ik ben de enige looner. Bovendien regent het hier elke middag en avond, dus een beetje leuk rond slenteren is er ook niet bij. Het reisbureau maakte gelukkig geen enkel probleem. Ik wilde gaan lopen naar het reisbureau, maar ik ging links af inplaats van rechtsaf. Als je dan de weg vraagt, a.d.h.v. de kaart, wijzen ze maar wat (indonesiers zeggen nooit nee of ik weet het niet). Maar ik had in ieder geval m'n dagelijke beweging gehad, daar ontbreekt het hier nog wel aan. Maar als ik meer in het centrum zit, vind ik vast wel iets te fitnessen, of yoga'en of zoiets.
Nou lieve mensen dit was het weer voor vandaag, hartstikke leuk om al die reacties van jullie te lezen, dus ga zo door!
Banyak selamatan di Joyce sampai jumpa lagi! ondertiteling: heel veel groeten van joyce en tot ziens0