apa kabar?

Hallo allemaal, apa kabar? (hoe gaat het ermee?). Met mij gaat het hier hartstikke goed. Vanochtend een heel leuk toertje gemaakt, achterop de brommer. We gingen eerst naar de markt, waar traditionele "jamu" gemaakt en verkocht wordt. Jamu is een soort kruiden geneeskunde, voor bijna elk probleem is er wel een recept te bedenken. Ik was alleen met Ifa (de gids) dus ik kon honderduit vragen. Daarna over de markt gelopen, en ook nog de ingredienten bekeken. Ik ken er heel veel, Ifa stond stom verbaasd. Gember, Koenjit, Sereh, kruidnagel, kaneel, laos, en nog veel meer. Ifa vroeg of ik wat wou proberen, maar dat leek mij geen goed plan (zie foto). Daarna gingen we echt de kampung in, waar we in een huis van één van de medewerkers jamu gingen maken. maar eerst kreeg ik een masker van kleefrijst, met allerlei kruiden om mijn huid wit te maken. De vrouwen in Indonesie willen graag zo blank mogelijk zijn, dat is hun schoonheids ideaal. Ifa zelf is behoorlijk donker, bovendien heeft ze krullend haar en ook nog heel kort geknipt. Ze vertelde dat ze toen ze op de middelbare school zat daar erg over gepest werd. Ik pobeerde haar er v an te overtuigen dat ze trots op zichzelf moest zijn, omdat ze bv behoorlijk goed engels sprak, en naar school was geweest. Maar dat kwam niet echt over geloof ik. Maar het is wel leuk om zo één op één zo'n toertje te maken, want dan kom je direct tot veel persoonlijker gesprekken. De jamu maken is ook nog gebonden aan allerlei (overgeleverde) regels. Zo moet je als je de jamu maakt gericht naar het westen zitten, en als je de jamu gebruikt gericht naar het oosten (of net andersom, dat heb ik niet helemaal begrepen). Ifa vertelde ook dat als je vraagt waarom dat moet, dat je dan als antwoord krijgt, daarom, doe het maar gewoon (dus niet erg wetenschappelijk bewezen, maar de mensen hier geloven er heilig in). Daarna op naar een winkeltje waar ze heden ten dage jamu verkopen (barbara, je weet wel die kleine zakjes). Ifa vertelde dat in deze warungs - in tegenstelling tot de markt - meestal mannen komen, omdat deze jamu met name goed is om krachtig te worden en ongeveer hetzelfde werkt als viagra en dat soort spul. Ook gebruiken ze jamu, gemengd met andere spullen om "high" te worden. Daarna naar een huis, ook weer midden in een andere kampung, om gemasseerd te worden. Niks relaxen maar echt pijitten, maar wel lekker. De massage werd gegeven door een blinde vrouw. heel bijzonder. Na afloop nog even zitten kletsen, d.w.z. Ifa vertaalde, over het blind zijn (daar werkten alleen maar blinden). En het verschil in mogelijkheden voor blinden in Indonesie en bij ons. Tijdens de massage bemoeide mijn masseuse zich steeds met het gesprek tussen Ifa en de andere masseuse. (voor de massage ruimte stond wel een schot, maar de rest was gewoon open). Af en toe onder grote hilariteit.
Morgen ga ik een toertje maken: wandelen langs de rivier in de stad, ben zeer benieuwd. Als het net zo leuk is als dit toertje ben ik helemaal happy.
Achterop een motor crossen door Yogja is ook al een happening op zich. Verkeersregels lijken er niet echt te zijn. Als je over wil steken, rij je gewoon net zo lang tegen de richting in totdat er ruimte is om de weg over te steken. Maar toch gaat alles heel relaxed, getoeterd wordt er nauwelijks, alleen soms een klein piepje om iemand attent op iets te maken. Alles rijdt door elkaar heen, handkarren,fietsen, becaks, heel veel brommers, auto's, bussen. 's ochtends als ik naar school ga moet ik nu 20 minuten met de auto - ik word keurig opgehaald en gebracht -, dit keer wel op tijd. Dan voel ik me echt een deel van het leven hier.
Alleen in een vreemd land, en ik denk speciaal in Indonesie, waar de mensen alles nemen zoals het komt, werkt erg relativerend en relaxend. Het voelt bijna alsof ik de hele dag aan het mediteren ben. Oh ja, gisteravond ben ik met een becak naar een plek gegaan, waar mensen - voor de gein - geblinddoekt in een rechte lijn proberen te lopen van de ene waringin boom (heilige boom) naar de andere. Als het ze lukt, dan mogen ze een wens doen. Haast niemand lukt het. Heel leuk om te zien. Mensen vroegen mij of ik het ook wilde proberen, maar dat leek me niet echt een goed plan.
http://www.viaviacafe.com/
Dit is een link van viaviacafe (dan moet je Yogjakarta kiezen), het cafe waar ik vanaf dag 1 ongeveer iedere dag kom. Gisteravond was er live jazz muziek, heel gezellig, en het ligt 2 huizen van mijn guesthouse verwijderd.

Nou dit was weer een heel verhaal, ik hoop dat jullie het net zo leuk vinden te lezen als ik om het te schrijven.
Ik vind het hartstikke leuk om reacties van jullie te horen!
Tot de volgende keer.
Sampai jumpa lagi Joyce